कधी नकळत तर
कधी समजून उमजून
जाणीवपूर्वक
ती चेहऱ्यावर चढवते अनेक चेहरे
स्वतःचं आयुष्य जगतांना..
कधी कोणासाठी तर
कधी कोणासाठी
बदलत राहते क्षणोक्षणी स्वतःला
अनेकांच्या इच्छांचे मुखवटे
आपल्या चेहऱ्यावर वागवतांना
ती खूप मागे सोडून येते
आपल्याच अस्तित्वाच्या पाऊलखुणा
कधीच नसते तिची तक्रार काही
ना खंत असते तिला कसली
आपल्यापुढच्या रिंगणातच
तिची सामावते अवघी सृष्टी
कधीच विस्तारत नाही तिचा परीघ
बदलत नाही क्षेत्रफळ
तिच्या आयुष्यातल्या सगळ्या दिवसांवर
कुठेच उमटत नाही खास तिची मोहर
आयुष्य संपूनही जाते..
वाटते तिला, असेच तर असते जगायचे
जगात येणे आणि निघून जाणे
चारचौघींसारखेच आपलेही व्हायचे..
कुठे असतात स्वप्नं तिची?
कुठे ध्येय, आकांक्षा
स्त्रीत्व ओलांडून बाहेर झेपावेल
अशी उत्कट एखादी मनीषा
कस लागावा जगण्याचाच इतके
'माणूस' होऊन जगावे
सुख-दुःखाच्या पलिकडे जाऊन
एकटेच आयुष्याला भिडावे
शंभरात एखादीच
चालू शकते अशी वाट
बाकी सगळ्या मेंढ्या चालतात
एकामागोमाग नाकासमोरची वाट
©
डॉ अंजली अनन्या
# स्रीसूक्त: एक शोध
(फोटो स्केच : गुंजन )
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा