प्राजक्त

अनावृत्त थेट जगण्याला भिडताना    

photo source internet

ओघळलेले घाम अश्रू

बंद ओठाआड सारतांना

अनुभवाच्या आकाशात

स्वच्छंद भिरभिरणारं

स्वप्नवेडं मन

क्षणांच्या कुपीतून

अलगद शोषून घेतं

मकरंद स्वत:साठी..

आपल्या भिरभिरत्या पंखांनी

आकाश कवेत घेता घेता

घाम आणि अश्रूंची

कधी चांदणस्पर्शी फुलं होतात

आणि मनाच्या अंगणात

त्यांचाच प्राजक्त बहरतो रोज सकाळी!  

-अनन्या

पहाट

आभास सारे दाटलेले                                 

धुक्यात हरवली वाट अशी                     

अडखळले पाऊल जरासे

नजर बावरली जराशी

कठीण किती जरी चालणे

तरी पुढेच जाणे आहे अविरत  

परतून मागे फिरण्यासाठी

भवताल अधांतरी अनंत केवळ

संपत नसते कधीच काही

शेवट तो नसतो कधीच..

अवघड असते वळण इतकेच,

अशक्य नसते कधीच काही

काळोखगहिरी रात्र हलके

विरघळते, विरळ होते धूके

क्षितीजतळाशी पहाट नवेली  

ओठंगून उभी असते! 
-अनन्या