मनोगत

सुख दु:ख असे ऊन सावली

आयुष्य,एक आव्हान

पेलायचे,

ना हरायचे

कधी सुटू न देता भान,

जरी दैवाचे उलटे पडले दान.  

प्रारब्ध असे पोळणारे          

करू नकोस खंत

हो सावली तू, वाट जीवांना

मऊ गारवा अविश्रांत.

दे ऊब सुखाची

आश्रय अडलेल्याला

कळते त्यालाच वेदना

जो स्वत: होरपळलेला.

धग लागली कितीही

विचलित होऊ नको तू

मनोगत वेदनेचे 

कधी वाटेवर सांडू नको तू.

-अनन्या.