शनिवार, २ ऑगस्ट, २०१४

सत्य



जिथे विश्वास आहे
तिथे जरूर वाकावे
मोठेपणाचा ‘आब’ जिथे,
मान आपोआप झुकते.  

वृत्ती ज्याची संत,
तो आहे साधू
शुभ्र, विरागी वस्त्राआड आहे,
केवळ संधिसाधू.

पावलोपावली फुलले आहेत
साधकांचे मळे
साध्य,साधन भलतीकडेच
ढोंगाची पाळेमुळे.

वय केवळ मोठे यांचे
म्हणून वाकायची गरज नाही
कर्म मोठे ज्याचे त्याला
असल्या सोपस्कारांची तमा नाही.

मंदिर,मस्जिद, गीरीजाघरात
गर्दीच केवळ, देव नाही
माणसाआतल्या माणूसकीला  
देवत्वाची झूल नाही.

भाव ज्याच्या मनी त्याच्या
वागण्या बोलण्यात देव आहे,   
सत्य ज्याच्या मुखी त्याच्या
पावला पावलात विश्व नवे.

-अनन्या.
    

६ टिप्पण्या:

  1. Mastach ahe hi kavita.
    Chautha kadva ekdam bhari!
    Adhichi kavita pan avadli.
    Tyalahi sasri yeun baghu de kalpana mast.

    उत्तर द्याहटवा
  2. सुंदरच आहे ही कविता. तुझा असा वेगळाच दृष्टीकोन आहे प्रत्येक गोष्टीकडे बघण्याचा. सगळ्या कवितांमध्ये जाणवतो तो.
    कथा,ललित असंही काही लिहितेस का?
    मानसी.

    उत्तर द्याहटवा
  3. 'माणसाआतल्या माणुसकीला देवत्वाची झूल नाही'.. फार आवडलं.

    उत्तर द्याहटवा
    प्रत्युत्तरे
    1. मानसी, अक्षय धन्यवाद!
      मनात विचार खूप असतात. कसे मांडावेत कळत नाही.
      कविता सहज उमटते. ललित ही लिहिते पण अजून ब्लॉग वर नाही आणलं.

      हटवा