पहाट

आभास सारे दाटलेले                                 

धुक्यात हरवली वाट अशी                     

अडखळले पाऊल जरासे

नजर बावरली जराशी

कठीण किती जरी चालणे

तरी पुढेच जाणे आहे अविरत  

परतून मागे फिरण्यासाठी

भवताल अधांतरी अनंत केवळ

संपत नसते कधीच काही

शेवट तो नसतो कधीच..

अवघड असते वळण इतकेच,

अशक्य नसते कधीच काही

काळोखगहिरी रात्र हलके

विरघळते, विरळ होते धूके

क्षितीजतळाशी पहाट नवेली  

ओठंगून उभी असते! 
-अनन्या